Açıkçası hayatım boyunca kendi sınırlı kavrayışımın sınırlı değerlendirmelerine göre pek fazla iyi insanla karşılaşmadım, karşılaştıklarım da genelde hayatı olduğu gibi kabul etmeyi tercih edip kendince en azından zarar vermeden biraz da hayatı güzelleştirecek katkılar sunarak yaşamayı benimsemiş insanlardı. İşin kötü yanı karşılaştığım kötü insanlar da hayatı olduğu gibi kabul etmişlerdi fakat onların tercihi hayattan kendime ne koparsam kardır kafasıydı yine de iyi ve kötülerin bu kadar benzeş olması gerçekten pek umut kırıcı. Hayatı olduğu gibi kabul etmeyip onunla savaşanlarsa genelde deli diye adlandırılan insanlardı ve bunlar amaçları değerlendirildiğinde iyi veya kötü çıkabiliyordu fakat hayatı değiştirme konusunda üstün başarılar elde etmeleri görüldüğü üzere gerçekleşmiyor gerçekleşse bile geçici oluyor yahut bir şeyi düzeltseler başka şey bozuluyor ya da amaçlarına bakıldığında tam tersi bir şeyi bozsalar başka şey düzeliyor olmuyor da olmuyor. Ey siz iyi ve kötü "normal" insanlar, biliyorum kafanız delilerden çok daha rahat ve elimdeki hayat madem bu öyleyse olduğu kadarı ile idare edeyim diyorsunuz aslında bir nevi asıl deli sizlersiniz ve fakat şunu bilin ki her hayatı olduğu gibi kabul edişinizde bir canlının daha gözündeki fer sönüyor, hayatla tüm bağları manen veya madden kopuyor böylesi bir ortamda kendinizi avutan o oyalamaçlarla nasıl idare edebiliyorsunuz asla anlayamayacağım ki bu da benim çapsızlığımdır kesin. Nasıl nasıl nasıl... Üzerine düşünüyorum empati kumaya çalışıyorum ama imkanı yok anlayamıyorum. Ha ben ne iyiyim ne kötüyüm ne deliyim. Ben sadece bu dünyaya sürekli hayret eden bir şaşkınım o kadar.
