1 Mayıs 2007 Katliamı

Bu gün İstanbul'da bazı insanlar eminim şu sözleri söyledi "başlarım sizin 1 Mayısınıza ebemiz mikildi" vs. Tabi hem söyleyene hem söyletene bakmak lazım.

Sene 77. Daha güzel bir dünya mümkün diyen beşyüzbin emekçi (tabi şimdi olsa binbeşyüz kişi diye ifade eder bazıları) taksim meydanında toplanmış. Pek çok kez konuşuldu ama tekrar dillendirmek lazım. Bu insanlar hiç beklemedikleri bir anda pek çok yerden kurşun sesi duymaya başladı. Çoğu daracık, üstelik önceden kamyon ve el arabalarıyla çıkışı kapanmış kazancı yokuşuna doğru koşmaya başladı. İddialara göre kurşunlar sular idaresi binasının tepesinden, bir eczanenin üst katından, bir otelden yani önceden hesaplanmış planlanmış yerlerden atılmıştı. Neticede çoğu izdihamdan, bir kısmı kurşunlardan, biri de panzer altında kalarak canından oldu. Bir kişi ya da otuzdört kişi fark etmez ama otuzdört insanımız bu kahpece hazırlanmış tuzağın kurbanları olmuştu. Failleri halen meçhul.

Sene 2007. Senelerdir anlamsız bir biçimde, her çeşit kutlama, organizasyon ve türlü mitinglere ev sahipliği yapan Taksim'de 1 Mayıs kutlamaları nedense yasak. Sebep güvenlik sorunu desen mümkün değil. Zaten yılbaşında canlı yayında kadına tecavüz edilen bir yerde o sorun çoktan kronikleşmiştir. Asıl verilmek istenen mesaj 1 Mayıs'ı kutlamak demek eşittir anarşiklik.

Zamanında o kadar çok korkmuşlar ki sol kesimin devleşmesinden hala aynı kabusları görüyorlar geceleri. Ya güçlenirlerse. Ya emekçiler haklarını almayı başarırsa. Ya tıkırında giden işlerimin başına bir hal gelirse.

Bakınız bu gün İstanbul'da yaşanan sıkıntı aslında hala bir güç savaşı ve halkı emekçinin bayramından soğutma girişimidir. Resmi tatil olması gereken bir günü her sene işkenceye dönüştürme gayretidir. Emekçi sınıfını, sendikaları, halkı açıkça itham etmektir. Üç beş pankart, iki molotof kokteyli yakalayıp ya da yakalamadan -bilemiyorum işte artık- halka gösterip "bakınız biz sizi kurtardık" deme komedisidir. Bütün bunu başarmak için de bütün trafiği dondurmak, ordu gibi polis yığmak, panzerle, tanklarla önlemler almaktır hatta resmen sıkıyönetim ilan etmektir. Yahu sanırsınız taksim meydan muharebesine gelmiş persler karşılarında da 300 spartalı. Hani durum öyle vahim ki. Film olsa gülmekten kasılır kalırdım.

An itibariyle 580 kişi gözetim altında imiş. Vali beyimiz böyle buyurdu az önce televizyonlarda. Onları gözleyeceğinize açın gözünüzü meclise bakın. Asıl sabıkalı adayları ahan da orda oturuyor karpuz gibi sere sere.

77 yılında dediler ki solun iç hesaplaşmasından oldu olanlar. Yok tkp, yok maocular falanlar filanlar. Ben maocuların meydana panzerle geldiğine dair bir kayda rastlamadım. Ya da polis aracı ve kıyafetleriyle halkı taramaya kalkacaklarını hiç sanmıyorum.

Şimdi solun o görkemli günleri mazide kaldı. Halk öyle veya böyle uyutuldu. Elbet hala cin gibi gözük açık olanlar var. Son sözüm de onlara. Bakınız fraksiyon mraksiyon ben anlamam. Anlamam derken hiçbirinize katılmıyorum o ayrı. Lakin o gün bir şekilde ortak paydada, en azından temel noktalarda birleşmiş beşyüzbin kişi o meydanda toplanmıştı. Sene 77 dikkat buyurun. Bu gün kaç kişi olmalıydık fakat kaç kişiyiz bir sayar mısınız? Elbet üzerinde en çok oyun oynanan, en yıpratılan kesim her zaman soldur. Çünkü mevcut dünya düzeninin en büyük düşmanı bu uyanık, aydınlanmış insanların birleşmesidir. Önemli olan bu düzenin yıkılmasıdır ilk planda. Elbet yerine konacak olan da önemli. Ama hele bir el atın da yıkalım ki yenisini yapabilelim. Yenisi her neye benzerse benzesin şimdiki kadar çirkin olamaz. Solcular göreve. Sağcılar rahat. Orta yolcular, ben size ne diyim.

Şişli Meydanı’nda üç kız
biri Çiğdem biri Nergis
vuruldular güpegündüz

sorarlar bir gün sorarlar...
Sabahın bir sahibi var
sorarlar bir gün sorarlar...
biter bu dertler acılar
sararlar bir gün sararlar

bindokuzyüzyetmişyedi
unutulmaz yılın adı
bir Mayıs bayramı idi
beşyüzbin emekçi vardık
Taksim meydanı’na girdik
öyle bir İstanbul gördük

Ruhi Su

http://www.youtube.com/watch?v=y8uZq9MamlY
http://www.youtube.com/watch?v=EDLnHQbaPrw