9 Ağustos 2008 Cumartesi

abuklamname

Hiç çocuk olmayan büyüyemiyor.

Sebepsiz ölüm, koşulsuz sevgi yok.

Herkes yabancı, gerçekler hayal.

Karga tulumba dünyaya atılıvermiş insanlar ne yapsın?

Tuzakların en korkunçlarını kendine kurmuşlar.

Sokak lambasız, pis kokulu yoldasın. Yoldaşların sadece lağım fareleri.

Canını acıtman mı, acıtılman mı daha acıtıcı?

Kürek mahkumu gibi dakikaları sayarken şarkı söylemek zor.

Yeni, her zaman gözüktüğü kadar yeni değil.

Ezberlerini bozacak bir mektubu posta kutuna atan yok.

Kusmak çok doğal ama istemiyorsun.

İstemediklerin, istediklerinden çok.

Sen çoksun bir o kadar da az.

Onlar kalabalık ve gürültü her zaman ses değil.

Görebildikleri kadarsın ve röntgen cihazındasın.

Bir bacak koparmak veya göz oymak ne kolay.

Değneklerini sopa sanıyorlar.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Yorumlar spam değilse küfür vs. içerse dahi yayınlanır ama biraz vakit alır :)