Kendi kendine röportaj

maria: Neden otoröportaj? Bu biraz egomanyaklıkla delilik arası olmuyor mu?
maria: Aslında tam da ortası diyebiliriz. Gönül isterdi ki 500.000 satmış "Ayağında converse" isimli bi albümüm olaydı da beşinci sınıf bi magazin habercisine en son kiminle sevişmediğim konusunda beyanatlar vereydim. Olmadı. Kader.

maria: Kendinizi üç kelimeyle tanımlamanızı isteseydim ne derdiniz?
maria: Nasıl istersiniz böyle bir şeyi? Pardon. İçki, sigara, türk kahvesi.

maria: İnsanlar için pek sağlıklı değilsiniz yani?
maria: Türk kahvesinin sağlıklı olduğu konusunda son derece bilimsel bulgular var.

maria: Peki mesleki anlamda kayda değer bir başarınızın olmadığını göz önünde bulundurursak bu anlamda bir hiç olmasaydınız ne olmak isterdiniz?
maria: Ağır olmadı mı bu biraz? Marangoz olmak isterdim.

maria: İma mı bu? Bana odun mu diyorsunuz? Yontmak mı istiyorsunuz beni?
maria: Her ikimizin de ilk röportajı isterseniz sakinleyelim biraz. Hayır marangozluk çocukluk hayalim. Ağaçtan bisiklet yapma denemelerim filan var. O olsaydı olurdum belki.

maria: Peki. Beğendiğiniz erkek tipi ne mesela. Örnek verebilir misiniz?
maria: Gay'leri beğeniyorum ama kendileri zannımca onlara erkek dememden de, onları beğenmemden de hazetmeyeceklerdir.

maria: Aşkta hayalkırıklığı seziyorum. Gizli bir "vazgeçtim dünyadan" havası var gibi.
maria: Yok yani neşeli, yaratıcı ve iyi yemek yapan erkekler hoşuma gidiyor. Aşkta cinsellik arayamıyorum. İstediğim kriterleri tombili aşçılar ve gay'ler karşılıyor.

maria: Agresif olduğunuz yönünde duyumlar aldık. Bu arayamamadan kaynaklanmasın.
maria: Şimdi ebenize selam söylerken ehm yani tabi o da etken olabilir ama agresiflikten çok duygu durum bozukluğu mu desek yani neye kızacağı neye güleceği belli olmayan bir insanım. Aslında mizacım son derece uysal va hatta otistiğim diyebilirim.

maria: Profesyonel yardım aldınız mı peki?
maria: Ne gibi?

maria: Akıl sağlığınız hususunda yaşadığınız sıkıntılar için.
maria: Şimdi öncelikle ebenize ve ananıza çok güzel laflar hazırladım. Ama bu laflar kendi ebem ve anama da gideceği için susuyorum. Bilgilendiriyim dedim. Şöyle açıklık getireyim mevzuya, bu dünyada yaşayıp da delirmeyen adam zaten olmuş da gelmiş adamdır. Ayrıyeten bu şartlar altında ve toplumun geneline şöyle bir bakaraktan kendimi ortalamanın çok altında bir deli olarak kategorize ediyorum. Profesyonel yardım yapacak kadar diyeyim.

maria: Peki hobileriniz neler? Yani biliyoruz epey boş vaktiniz var. Konserler, turlar, tv programları filan yok...
maria: Gülben Ergen'le röportaj yapmak istiyordunuz da beni verdiler gibi bi havanız var.

maria: Gülben Hanım sizden daha eğlenceli olabilirdi.
maria: Kısmet bu işler. Şimdi çok hobim olabiliyor ama hobi edinmek asli hobim olduğu için o hobiler yalan oluyor genelde diyebilirim.

maria: Hiçbir şey demediğinizin farkında mısınız?
maria: Kahve ya da ekmek bıçağı filan gibi bir şey alır mıydınız?

maria: Neye sinirleneceğim belli olmaz diyorsunuz her şeye sinirleniyorsunuz.
maria: İleri geri sallanıp tabak çevireyim isterseniz ama röportaj daha da sıkıcı olabilir.

maria: Tuttuğunuz takım, sevdiğiniz renk ve sayı?
maria: Form verin doldurayım ben isterseniz. Tabii ki galatasaray. Tabii ki kırmızı. Son soru neydi? Takım, renk hah sayı. Üç ve üçün tüm katları. Ayrıca muhtemelen soracaksınız burcum oğlak. Ayriyeten doğuştan vejetaryen sonradan etobur...

maria: Fazla sayı olmadı mı?
maria: Gönlüm geniş.

maria: Peki çok teşekkür ederiz.
maria: Ne biçim sorulardı bunlar be. Şimdi ben hayat felsefemi anlatayım isterseniz...

maria: Teşekkürleeer...
maria: Ayrıca dünya ve insanlık için geliştirdiğim son derece önemli projeler var.

maria: Kayıt cihazımı alabilir miyim?
maria: Hayallerim var, anlatayım mı?

maria: Bi dahakine inşalla baş baaaş...
maria: :(